SALVUM me fac, Dómine, quóniam defécit sanctus: quóniam diminútæ sunt veritátes a fíliis hóminum.
Vana locúti sunt unusquísque ad próximum suum: lábia dolósa, in corde et corde locúti sunt.
Dispérdat Dóminus univérsa lábia dolósa, et linguam magníloquam.
Qui dixérunt: Linguam nostram magnificábimus, lábia nostra a nobis sunt, quis noster Dóminus est?
Propter misériam ínopum, et gémitum páuperum, nunc exsúrgam, dicit Dóminus.
Ponam in salutári: fiduciáliter agam in eo.
Elóquia Dómini, elóquia casta: argéntum igne ex aminátum, probátum terræ purgátum séptuplum.
Tu, Dómine, servábis nos: et custódies nos a generatióne hac in ætérnum.
In circúitu ímpii ámbulant: secúndum altitúdinem tuam multiplicásti fílios hóminum.
Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in sæcula sæculórum. Amen.
